Γεννιέσαι και είσαι ένα βιβλίο μπεζ δερματόδετο με κατάλευκες σελίδες κενές από κείμενο, γραμμές, μουτζούρες, ζωγραφιές. «Ατσαλάκωτο». Η ράχη του χωρίς τίτλο. Καθώς μεγαλώνεις το βιβλίο αρχίζει να γεμίζει κείμενο παρμένο από το οικογενειακό, κοινωνικό, σχολικό περιβάλλον. Κάπου στην εφηβεία στις σελίδες εμφανίζονται οι πρώτες μουτζούρες και αυτόβουλες σημειώσεις, υπογραμμίσεις, σχόλια. Από την ενηλικίωση και έπειτα το βιβλίο εξωτερικά αλλάζει σταδιακά χρώμα. Είτε ξεθωριάζει είτε σκουραίνει σε απόχρωση, Εσωτερικά οι γραμμές /μουτζούρες/ζωγραφιές πληθαίνουν και το μελάνι γεμίζει πλήθος σελίδων. Το βιβλίο έχει πεπερασμένο αριθμό σελίδων και το γνωρίζει. Όταν το βιβλίο κλείσει δεν μπορεί να γίνει ποτέ ξανά «επεξεργάσιμο». Είναι ένα και μοναδικό, δεν υπάρχει δυνατότητα «ανατύπωσης», και το copyright ανήκει στο ίδιο. Σκέψεις: Καλό βιβλίο λέμε αυτό που μας προβληματίζει, που μας «αφήνει» κάτι στην ψυχή μας, στο μυαλό μας. Μας δίνει κάτι πρόσκαιρο, κάτι εφήμερο ή κάτι που το «κουβα
...να περιγράψω το περιεχόμενο;...