Πάντα μου άρεσε να κοιτάζω φωτογραφίες..παλαιές δικές μου οικογενειακές, φιλικές, οικείες ..δικές μου αλλά κυρίως άλλων.. Κοιτώντας τες αυτό που έπαιρνα ήταν η ατμόσφαιρα, οι χαρακτήρες των προσώπων..όχι το αν βγήκαν όμορφα τα πρόσωπα..ούτε αν «κόπηκε» κάποιο κεφάλι, πόδι κλπ.. Αυτό που χαρακτηρίζει τις φωτογραφίες είναι για μένα η απόδοση των συναισθημάτων, της ατμόσφαιρας στην οποία βγήκε τότε η φωτογραφία αλλά και τα συναισθήματα που γεννώνται όταν τις κοιτάμε.. Πολλές φορές η ανάμνηση αναζητά την εικόνα … και όταν η εικόνα έρχεται μπροστά σου σε κάνει να επαναξιολογείς, να επαναπροσδιορίζεις, να συγκινείσαι, να θυμάσαι, να νιώθεις τον εαυτό σου με πιο έντονο τρόπο. ΥΓ: ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Την επόμενη φορά που θέλουμε να φωτογραφήσουμε ή να φωτογραφηθούμε δεν χρειάζεται να φτιάξουμε τα μαλλιά μας ή να «τοποθετήσουμε» σε «σωστά» σημεία το / τα πρόσωπο/πρόσωπα … Αρκεί να νιώσουμε ο εαυτός μας εκείνη τη στιγμή.. Η θέαση της παρακάτω φωτογραφίας μπορεί να αποτυπώσει κ
Love love love …it’s easy Έτσι δεν λένε και οι αγαπημένοι μου Beatles ? Πολύ clich é φράση…βγαλμένη από μία άλλη εποχή…με άλλες αξίες και άλλες ανθρώπινες προτεραιότητες… Μα μήπως όταν παραμερίζουμε το θυμό μας γινόμαστε πιο ελεύθεροι, πιο καθαροί, πιο ξελαμπικαρισμένοι ώστε να αντιμετωπίσουμε τις αναμφισβήτητα δύσκολες καταστάσεις που περνάμε καθημερινά; Ακούγεται και διαβάζεται δύσκολο … αλλά όταν δεν γίνεται απλά σημείωση σε post it νομίζω ότι επιτυγχάνεται! Can I add some more “tips?” Wear sunscreen to the anger (at least you get wrinkles) Do not try to get the control of everything… (equilibrium at last comes from somewhere in the outer space) Do not do what you don't want others do unto you (think before you act) P.S. Love is God and vice versa