Διακοσμητικά Στερεότυπα

Ακούω τον Έλληνα πρωθυπουργό να λέει κάτι ακατάληπτα...ότι τάχα δεν φτάνει που κατάφεραν που μας μίσιασαν το χρέος, ζητάμε και τα ρέστα...προσπαθεί ως άλλος γυμνασιάρχης στο προαύλιο του σχολείου – λίγο μετά την πρωινή προσευχή- να επιπλήξει τους άτακτους μαθητές που «πέταγαν στραγάλια» στην παρέλαση της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου...Καμία απόφαση δεν ανακοινώνει....πλάνο δεν κοινοποιεί...οι κινήσεις των επόμενων ωρών παραμένουν «κρυφές»... [3/11/2011, ώρα: 8.00μμ]. Από την αρχή της εβδομάδας έχουμε ζήσει πιθανό δημοψήφισμα, πιθανή έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, "προετοιμασία" για την επερχόμενη ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή την Παρασκευή 4/11 κά. Κοινώς έκανα search στο google τη λέξη δραχμή ώστε να φρεσκάρω τη μνήμη μου, έχασα κάποια λεπτά από τη ζωή μου κοιτάζοντας ποιόν ήρωα του ’21 είχε το 5χίλιαρο, ποιον από τους 12 θεούς του Ολύμπου έχει το χιλιάρικο, και αφού ξανάκουσα το τραγούδι της Γλυκερίας «Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια;» βγήκαν καινούρια νέα

Γεννιέσαι και είσαι ένα βιβλίο μπεζ δερματόδετο με κατάλευκες σελίδες κενές από κείμενο, γραμμές, μουτζούρες, ζωγραφιές. «Ατσαλάκωτο». Η ράχη του χωρίς τίτλο. Καθώς μεγαλώνεις το βιβλίο αρχίζει να γεμίζει κείμενο παρμένο από το οικογενειακό, κοινωνικό, σχολικό περιβάλλον. Κάπου στην εφηβεία στις σελίδες εμφανίζονται οι πρώτες μουτζούρες και αυτόβουλες σημειώσεις, υπογραμμίσεις, σχόλια. Από την ενηλικίωση και έπειτα το βιβλίο εξωτερικά αλλάζει σταδιακά χρώμα. Είτε ξεθωριάζει είτε σκουραίνει σε απόχρωση, Εσωτερικά οι γραμμές /μουτζούρες/ζωγραφιές  πληθαίνουν και το μελάνι γεμίζει πλήθος σελίδων. Το βιβλίο έχει πεπερασμένο αριθμό σελίδων και το γνωρίζει. Όταν το βιβλίο κλείσει δεν μπορεί να γίνει ποτέ ξανά «επεξεργάσιμο».  Είναι ένα και μοναδικό, δεν υπάρχει δυνατότητα «ανατύπωσης», και το copyright ανήκει στο ίδιο. Σκέψεις: Καλό βιβλίο λέμε αυτό που μας προβληματίζει, που μας «αφήνει» κάτι στην ψυχή μας, στο μυαλό μας. Μας δίνει κάτι πρόσκαιρο, κάτι εφήμερο ή κάτι που το «κουβα

Επαναστάτη του «καναπέ», αγανακτισμένε της «πλατείας» κάνε το παρακάτω τεστ: 1. Μήπως για τα πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικά δρώμενα της χώρας σου δεν αντιδράς τη σωστή στιγμή, για το σωστό λόγο, στο σωστό άνθρωπο / πράγμα / κλπ κλπ; ΝΑΙ ή ΟΧΙ 2. Τους μεγαλο-επιχειρηματίες και τους τηλεστάρ, τον ημιμαθείς και διεφθαρμένους πολιτικούς δεν θα ζηλέψεις αν δεν τον κουβαλάς μέσα σου... ΣΩΣΤΟ ή ΛΑΘΟΣ [ Όχι, για ξαναδιάβασε την πρόταση. Η απάντηση είναι προαιρετική. Εντάξει δεν θα σε κάνουμε και ρόμπα – δημοσίως εννοώ! ] 3. Τώρα που σηκώθηκες κι εσύ από την καρέκλα αορίστου χρόνου...[επειδή απολύθηκες]...μήπως θυμάσαι ότι κάποτε κι εσύ να την είχες δει ο celebrity της γειτονιάς σου! ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΨΕΜΑ  [Αν ξεχνάς, επισκέψου σύντομα νευρολόγο ώστε να σου δοθεί η σωστή διάγνωση και η απαραίτητη αγωγή] 4. Κάποτε προγραμμάτιζες τα Σου Κου σου και ζητούσες αναρρωτική άδεια τη Δευτέρα λόγω κάποιου hangover. ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΨΕΜΑ [Μην ανησυχείς οι άδειές σου δεν χρεώνονται αναδρομικά] Αν έχεις απαντ

Ελευθερία … λέξη χιλιοειπωμένη, πολυδιάστατη, …, παρεξηγημένη! Είναι η δυνατότητα του ανθρώπου να έχει ελεύθερη βούληση; Ποια είναι τα όρια της; Μα ελεύθερη βούληση με «όρια» υφίσταται; Ελευθερία θα μπορούσε να είναι η ελεύθερη βούληση ενός, χωρίς να επηρεάζει την ελεύθερη βούληση του συνανθρώπου του. Ε, κάπως έτσι θα μπορούσε να εκφραστεί η έννοια της φιλίας . Η ελευθερία είναι ένα προαπαιτούμενο για τη δημιουργία φιλίας. Η γένεση φιλίας μεταξύ ανθρώπων έρχεται μέσα από  συγκυρίες (χρονικές, κοινωνικές και επαγγελματικές) οι οποίες σχετίζονται με το «ταίριασμα» απόψεων σκέψεων, αρχών και αξιών.  Ο Αριστοτέλης μιλάει για τη φιλία ως τη «δια το αγαθόν» σχέση, δηλαδή τη φιλία ως σχέση με στόχο την αρετή. Η αρετή εστιάζει στο εμείς χωρίς να παραμελεί και το εγώ. Φιλία είναι ένας εκούσιος δεσμός. Είναι ο σεβασμός στα θέλω, τις ανάγκες του άλλου αλλά και του εαυτού σου.  Φιλία αισθάνεσαι με τους ανθρώπους όταν σου βγαίνει ο πραγματικός σου εαυτός.  Όταν οι λέξεις, οι αντιδράσει

Μία φορά και μία ημέρα ήταν Κυριακή.... Μέσα προς τέλη Ιανουαρίου, το ραντεβού ήταν σε καφετέρια επαρχιακής πόλης. Στο εν λόγω καφεποτείο, την συγκεκριμένη ημέρα της εβδομάδος σχεδόν επιβάλλεται η ανάγνωση εφημερίδας και του ένθετου υλικού που τη συνοδεύει ( magazines , tv guides , σειρά βιβλίων με θέμα τα ζώα, τα φυτά,...............) Η  παρέα λοιπόν συντέθηκε, χαιρετήθηκε, μίλησε, διάβασε το έντυπο υλικό, σχολίασε άρθρα κλπ και μετά αποφάσισε σύσσωμη για φαγοπότι σε γνωστό μπριζολάδικο της μικρής πόλης.... Φτάνουμε εκεί ...... (αρχίζω τώρα σε 1 ο πληθυντικό ). Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν φιλική με απύθμενη διάθεση για ανάλυση θεμάτων, ανταλλαγή απόψεων σε κοινωνικά κυρίως θέματα..... Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο θέματα έκλεψαν την παράσταση: 1) η κοινωνική συμπεριφορά του Έλληνα καπνιστή . Ότι έχει απαγορευτεί ισχύει....η εφαρμογή όμως...; ...δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική.... 2) Οι κοινωνικές  επιστήμες αποτελούν επιστήμες; .... ή αλλιώς, τι ορίζεται ως επιστήμη;  πο

Cliche έκφραση....! Αλήθεια,  τί σημαίνει ακατάλληλη μέρα, ακατάλληλη ώρα....; ακατάλληλη ως προς τι; ....πράγματα που γίνονται σε ακατάλληλες στιγμές ίσως να έχουν ένα κρυφό σκοπό να διαδραματίζονται τότε...μήπως η πίεση της καθημερινής μας τριβής με τις λίστες προτεραιοτήτων που καταρτίζουμε μας βάζει αυτά τα λόγια στο στόμα; .... η επιρρέπειά μας να αναβάλλουμε τον προβληματισμό;...η τάση μας προς αποφυγή λήψης απόφασης;...ή μήπως αυτή η αξιοσέβαστη - κατά τ'άλλα τάση μας - να αποφεύγουμε τον πόνο;... ...μία συζήτηση, μία ερώτηση, ένας προβληματισμός σε ακατάλληλη στιγμή μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ποικίλα συναισθήματα....να νιώσεις σαν ηθοποιός σε μονόλογο που έχει ξεχάσει το ρόλο του...μπορεί από την άλλη, εκείνη τη στιγμή να κλείσει μία δυσάρεστη παρένθεση "στριμωγμένης"φόρτισης,  αβεβαιότητας και αμφιβολίας και να κατανοείς τα πράγματα και να τα ερμηνεύεις σαν ελεύθερος άνθρωπος... ...θα άξιζε να ανατρέξουμε σε στιγμές που στιγμιαία είπαμε..."ναι, ω